Рушнiкi (Н. Петренко / Г. Соколова)
У субботу Янка ехау ля ракi,
Пад вярбой Алёна мыла ручнiкi.
- Пакажы, Алёна, брод дзе земляку.
Дзе тут пераехаць на канi раку.
- Адчапiся, хлопец, едзь абы-куды,
Не муцi мне толькi чыстае вады.
У маркоцi Янка галавой панiк,
Упусцiла дзеука беленькiй ручнiк.
- Янка, мой соколiк, памажы кутчэй,
Бо плыве, знiкае ручнiчок з вачэй.
- Любая Алёна, я ж вады баюсь.
Пацалуй спачатку, бо я утаплюсь.
Супынiуся гнедый пад вербой густой,
Цылавала Янку Лена над ракой.
Стала цыха - цыха на усёй зямлi...
Па рацэ далёка ручнiкi плылi.
|